EN İYİ JENERİKLER: 11:14, Greg Marcks, 2003

Jenerik başladığı andan itibaren filme dair en bellirgin özellikleri bize göstermekte, ama kesinlikle konusunu açık etmemektedir ki 11:14'ün konusu aslında en vurucu yeridir. 'Yol'la ilgili bir film seyredeceğimiz açıktır, oyuncu isimleri bir otoyolda ilerleyen otomobiller gibi geçerler. Kimi isimler ani fren yaparak dururlar bir diğerine çarpmamak için, kimi isim kıl payı kurtulur diğerine çarpmaktan, kavşaklarda biribirinin öüne çıkar ya da önünü keser veya bir isim bir başka ismi kovalar. Bu da bize gösterir ki birbiriyle kesişen hayatlara dair bir film izlemek üzereyizdir; ya da aslında izlediğiniz bütün olayların tek bir sonu(cu) hazırladığı bir film.

Bir gece saat 11:14'te otoyolda ilerleyen ve sürücüsü telefonda konuşan bir otomobilin üzerine yukarıdan bir ceset düşer. Sonra, beş farklı kişinin gözünden bu olayın nasıl gerçekleştiğini, daha doğrusu olayların nasıl sarpa sarıp çözüldüğünü izleriz. Aynı olay beş farklı bakış açısıyla anlatılmasına rağmen her bakışta tekrar olayın başına döneriz, 11:00 sularında bakmaya başladığımız olay 11:14'te çözülür (daha doğrusu diğer bakışlarla kesişir) ve finalde tekrar telefonda konuşan sürücüye döneriz. Sonra da 'Yok, daha neler!' deriz...